fbpx

O Montessori

Kochasz swoje dziecko tak mocno, że nie jesteś w stanie wytłumaczyć tego przy pomocy słów oraz gestów. Właśnie dlatego robisz wszystko, żeby rozwijało się prawidłowo i otrzymało w życiu wszystko co najlepsze. Dla takich rodziców powstały przedszkola oraz szkoły, a w dzisiejszych czasach nawet już stowarzyszenia Montessori.

O co chodzi w tym trybie nauczania oraz jak wygląda rozwój dzieci?

Metoda Montessori jest całkowicie skupiona na każdym dziecku jako na indywidualnej osobowości, innym charakterze oraz umiejętnościach. Rozwój dziecka to kwestia indywidualna, dlatego należy skupiać się na jego mocnych stronach, rozwijać talenty oraz oczywiście wspierać kwestie w których pojawiają się niewielkie trudności.

Podstawowe założenia

Sposób nauczania oraz przekazywania wiedzy sprawia, że dzieci są niezwykle skupione, zmotywowane i jednocześnie pewne siebie. Dochodzi do tego ciekawość świata i chęć poznawania nowych rzeczy.

Nie ma tutaj miejsca na traktowanie wszystkich jednakowo, gdyż nie każde dziecko jest uzdolnione pod względem artystycznym, muzycznym czy plastycznym. Dlatego nie należy na siłę dążyć do dorównywania rówieśnikom, a także udowadniania sobie oraz innym, że ma się utalentowaną pociechę. Wszystko powinno odbywać się naturalnie, bez presji, dzięki czemu nauka przychodzi łatwiej, a cały proces rozwoju przebiega prawidłowo.  

4 stadia rozwoju

Pierwszy z nich znamy jako faza odkrywcy, która kończy się po ukończeniu przez dziecko 6 roku życia. Między 6 a 12 rokiem życia wyróżniamy fazę świadomego poznawania świata. Odkrywanie społeczeństwa przebiega od 12 do 18 roku życia, a faza współtworzenia świata po wejściu w dorosłość.

Montessori to bardzo charakterystyczny sposób nauczania, który angażuje również rodziców. W jego trakcie ogromną rolę odgrywa obserwowanie dziecka oraz zauważanie wszystkich przeszkód, które uniemożliwiają jego rozwój. To właśnie indywidualny tok nauczania umożliwia osiągnięcie sukcesów w życiu. W trakcie nauki zadania dobierane są w sposób indywidualny, dlatego dziecko nie ma większych trudności w trakcie ich wykonywania. Dąży do bycia jeszcze lepszym w zadaniach i czynnościach, które są dla niego ciekawe oraz interesujące.

Przekazywanie wiedzy odbywa się w sposób spontaniczny, a edukatorzy odgrywają rolę partnerów. Nie ma tutaj mowy o presji, zmuszaniu do konkretnych działań oraz prac. Dodatkowa zaleta to zróżnicowane środowisko, dzięki czemu dziecko otwiera się i poszerza horyzonty.

Cele

Jeden z ważniejszych to praca nad koncentracją, dzięki czemu w dorosłym życiu objawia się to systematycznością oraz precyzją w trakcie wykonywania wszystkich zadań. Niezwykle ważna jest również samodzielność i na tym polega wyjątkowość prezentowanej metody. Dzieci nie muszą robić określonych czynności w danym czasie, gdyż mają wolną wolę i to one podejmują decyzję z czym w danym momencie chcą pracować oraz co robić. Pozwala im to lepiej poznać siebie oraz własne umiejętności.

Fazy sensoryczne

Kiedy mowa o Montessori nie sposób o nich nie wspomnieć. Na nich opiera się cała edukacja oraz rozwój dzieci. Odgrywają one bardzo istotną rolę i tylko dzięki ich przestrzeganiu odpowiednim narzędziom i możliwościom dziecko rozwija się we właściwy sposób. Dzięki takiemu porządkowi rodzice są zadowoleni, pociecha z tego korzysta i przysparza o wiele mniej kłopotów w trakcie dorastania. Oj tak, już od pierwszych lat życia każde słowo czy gest wykonany przez opiekunów wpływają na to z jakim człowiekiem będziemy mieli do czynienia w przyszłości.

Nie każdy zdaje sobie sprawę, że wszystkie przedmioty, które znajdują się w placówkach Montessori mają podwójne zadanie. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że mamy do czynienia z zabawkami, jednakże po dokładnym przeanalizowaniu zrozumiemy, iż przy ich pomocy pociecha nabywa nowe umiejętności oraz kształtuje konkretne cechy. Jest to bardzo dobrze przemyślane i jednocześnie tak proste.

Można śmiało stwierdzić, że dziecko, które kształci się w Montessori jest nie tylko ciekawe świata, ale również bardzo samodzielne i mające świadomość odpowiedzialności na własne decyzje oraz postępowanie. W ciągu dnia dzieci korzystają z drewnianych kloców, jak również bardzo popularnych mat edukacyjnych. Do dyspozycji pozostają kubeczki w różnych kolorach, puzzle, układanki, łamigłówki oraz inne jakże przydatne zabawki.

Pomieszczenia w których dzieci spędzają większą część swojego dnia zostały dokładnie przygotowane. Każda zabawka ma swoje miejsce, a jednocześnie wychowankowi mają dużo wolnej przestrzeni, która pozwala im na kreatywność. W dalszej kolejności warto wspomnieć o intensywnych kolorach i wprowadzeniu żywych roślin, które bardzo dobrze wpływają na samopoczucie oraz ogólny nastrój w przedszkolu czy szkole.

Zjawisko FLOW

To właśnie Maria Montessori jako pierwsza osoba na całym świecie próbowała przyciągnąć uwagę do tego jakże istotnego zjawiska. Precyzując, chodzi o głębokie skupienie, kiedy uruchamiają się zmysły dziecka wraz z umysłem. To pobudzenie daje możliwość szybkiego radzenia sobie z różnymi problemami oraz zadaniami stawianymi na drodze młodego człowieka. Dzisiaj to zagadnienie znamy jako polaryzacja uwagi i to na niej bazuje przygotowany przez nią program nauczania. Jednakże zjawisko to nie powstaje samo z siebie.

Konieczne jest zainteresowanie dziecka konkretną czynnością (kwestia całkowicie indywidualna), a do tego młody człowiek musi mieć odpowiednie materiały rozwojowe. Maria powtarzała cały czas, aby dać dzieciom wolny wybór, gdyż tylko na tym zyskają – nie pomyliła się w swoim twierdzeniu.

Polaryzacja

występuje tylko i wyłącznie w sytuacji, kiedy nauczyciel nie narzuca wykonywania konkretnej pracy czy zadania. Takie wychowywanie i nauka mają miejsce w większości przedszkoli z czego zdaje sobie sprawę każdy rodzic. To podstawowa różnica między Montessori a publicznymi placówkami. Polaryzacja sprawia, że pociecha staje się o wiele spokojniejsza, otwarta, empatyczna i najzwyczajniej szczęśliwsza. Kiedy dochodzi do tego wyostrzanie inteligencji mamy obraz kształcenia, które wiąże się z wieloma zaletami oraz korzyściami dla dziecka w każdym wieku.

Metoda ta umożliwia wychowanie pięknych, zdolnych oraz pewnych siebie ludzi, jednakże rodzice również muszą wspierać żmudny proces rozwija się. Wspólna praca przynosi jednak szereg korzyści, który widać na każdym kroku. Może wybieramy zbyt daleko w przyszłość, ale często jesteśmy w stanie odróżnić dorosłe osoby, które uczono w duchu Montessori od tych, które podano państwowej nauce. Oczywiście z ogromnymi korzyściami dla pierwszej grupy.

Kim była Maria Montessori?

Maria Montessori to kobieta, którą w dzisiejszych czasach znają wszyscy pedagodzy, właśnie z tego względu, że była wybitnym psychologiem oraz pedagogiem. Dzięki niej powstał cały program nauczania przedszkolnego oraz szkolnego opierający się na latach obserwacji, doświadczeń oraz uzyskanych wnioskach. Warto przyjrzeć się bliżej jej postaci. Kiedy Maria miała 26 lat rozpoczęła pracę w Klinice Psychiatrycznej, to właśnie tam zajmowała się obserwacją dzieci upośledzonych. Równocześnie cały czas się uczyła oraz dowiadywała nowych faktów na temat dzieci.

W tym miejscu warto wspomnieć, że to właśnie dzięki niej pociechy upośledzone w większym bądź mniejszym stopniu, które były całkowicie zależne od dorosłych stawały się samodzielne. Nie chodzi tylko o umiejętność samodzielnego wiązania butów, ale również czytanie książek i zapoznawanie się z zasadami dodawania. Już w młodym wieku lekarka mogła poszczycić się całym szeregiem imponujących osiągnięć, a jej podopieczni uzyskiwaniem imponujących wyników. Pokazuje to jak wiele umiejętności posiadała, a także jak znakomicie sprawdzały się jej metody już w tamtych czasach. Zaburzenia rozwoju oraz niepełnosprawność umysłowa nie stanowiły przeszkody w osiąganiu lepszych wyników niż osoby szkolące się przy pomocy klasycznych metod, a jednocześnie w pełni sprawne umysłowo.

Od 1907 roku Maria Montessori przestała zajmować się pracą lekarza i w pełni oddała się badaniu dzieci i opracowywaniu najlepszych metod ich kształcenia. W 1909 roku wydała swoją pierwszą książkę. Jednakże dopiero w latach 1910 do 1952 jej zasady trafiały do coraz większej ilości nauczycieli oraz rodziców. Jej metody stawały się coraz popularniejsze również w innych zakątkach świata.

Montessori jednak nie spędziła całego życia we Włoszech, gdyż w związku z rządami Mussoliniego zdecydowała się wraz z synem na przeprowadzkę do Holandii. Z tego miejsca podróżowała między innymi do Indii, aby zapoznać mieszkające tam osoby z opracowanymi przez nią metodami oraz podzielić się obserwacjami.

W latach 1950 oraz 1951 nominowano ją do pokojowej nagrody Nobla co potwierdza z jak wspaniałą osobistością mamy do czynienia i jak wiele jej zawdzięczamy. Zmarła w 1952 roku w Holandii w wieku 81 lat, ale świat nigdy o niej nie zapomni.